LEXO PA REKLAMA!

SHKARKO APP

Raporti/ Cili ka qenë realisht roli i Vladimir Putinit në KGB-në sovjetike?

6 Nëntor 2019, 08:25, Blog CNA
Raporti/ Cili ka qenë realisht roli i Vladimir Putinit në KGB-në

E kaluara e Vladimir Putinit si oficer i KGB-së, ka qenë prej kohësh pjesë e mitologjisë që sillet rreth tij, si në Rusi ashtu edhe në Perëndim. Sipas narrativës zyrtare, ai ishte një luftëtar i pamposhtur dhe i shkathët, një pasardhës i super-spiunëve imagjinarë sovjetikë që shfaqeshin në filma dhe seriale televizive, dhe që e entuziazmuan Vladimirin që fëmijë.

Për të tjerët në Perëndim, e shkuara e tij në shërbimin sekret, dëshmon se ai është një manipulator i trajnuar. Natyrisht, e vërteta është mjaft më komplekse. Dokumentat e fundit më të fundit të publikuara për të nga raportet e KGB-së, nxjerrin në pah aspektet më prozaike të punës së tij.

Raporti përbëhet një nga një seri dokumentesh të deklasifikuara në Arkivin Qendror Shtetëror të Dokumenteve Historike dhe Politike në Shën Petersburg. Ato u ekspozuan në kuadër të një një ekspozitë, me rastin e 90 vjetorit të muzeut. Në këtë kontekst, duhet të jemi të ndërgjegjshëm se edhe ky dokument ishte përzgjedhur me kujdes, për të dhënë përshtypjen e duhur.

Dhe është një raport pozitiv mbi ?Shokun V.V.Putin? që theksohet se ka qenë anëtar i Komsomol (Lidhjes së të Rinjve Komuniste) dhe i KGB-së që nga viti 1975 (kur ishte vetëm 23 vjeç), dhe ?që përmirësonte vazhdimisht standardet e tij ideologjike dhe politike?.

Raporti thekson se Putini ishte aktivisht i angazhuar në rrjetin arsimor të parties, dhe se ai ?përmirësonte vazhdimisht aftësitë e tij profesionale?.

Sikur të mos mjaftonte kjo, ai përshkruhet si ?moralisht i qëndrueshëm?, dhe si një ?person që gëzon një autoritet të merituar në mesin e kolegëve të tij në punë?. Raporti përfundon me përshkrimin se në kohën e lirë ai është sportist, një mjeshtër në xhudo dhe sambo (mundje luftarake ruse).

Kjo e fundit është krejtësisht e besueshme. Ndërkohë ?qëndrueshmëria morale?, është një mënyrë eufemistike për të thënë që ai nuk dehej ndonjëherë, apo nuk kishte lidhje me jashtëmartesore me gra të tjera. Pra ajo që përshkruan raporti është një oficer i denjë, serioz, i besueshëm, por që nuk premtonte ndonjë karrierë të madhe.

Dhe kjo gjë u reflektua në karrierën e tij pasuese. Pasi u paraqit në mënyrë të çuditshme para KGB-së qëkur ishte gjimnazist, Putin iu bashkua shërbimit sapo përfundoi universitetin në vitin 1975. Pas trainimit fillestar në shkollën 401-të të KGB-së, ai u caktua të punonte në Drejtorinë e Dytë, përgjegjëse për kundër-inteligjencën.

Në fillim u mor me përgjimin e të huajve, me synim rekrutimin e tyre të mundshëm në vendlindjen e tij Leningrad. Më vonë, pas trajnimit në KGB u dërgua në Dresden të Gjermanisë Lindore, për shkak se zotëronte mirë gjermanishten. Aty ai nuk rekrutonte, por drejtonte agjentë dhe përpilonte raporte në bashkëpunim me STASI-n, policinë sekrete të Gjermanisë Lindore.

Kur u ritkthye në Rusi pas shembjes së Murit të Berlinit,Putin gjeti një vend në krizë, dhe KGB nuk dukej se e dinte se çfarë duhet të bënte me të. Përfundimisht u la në rezervë, dhe për këtë arsye kërkoi një vend të ri pune.

Në fillim punoi në Universitetin Shtetëror të Leningradit, më pas punoi për kryebashkiakun e qytetit të riemërtuar, Shën Petersburg. Prej atij momenti, nisi edhe ngjitja e tij e shpejtë drejt pushtetit. E vërteta është se Putini nuk pati kurrë ndonjë rol menaxherial brenda KGB-së, dhe nuk ishte as një agjent i dorës së parë.

Ai nuk ishte asnjëherë i njohur me realitetet politike dhe burokratike në Lubjanka, selinë qëndrore të KGB-së, apo se çfarë ndodhi me inteligjencën pasi u largua nga kjo fushë. Ai u largua nga KGB me gradën e nënkolonelit. Kjo do të thotë që në mandatin e tij jetëshkurtër si drejtor i Shërbimit Federal të Sigurisë (FSB), midis korrikut 1998 dhe marsit 1999, ai ishte sipas dëshmive një figurë mbështetëse, por jo veçanërisht mjeshtërore.

Ai i kuptonte sfidat, dhe ishte gjithnjë entuziast dhe i mirë-informuar mirë, dhe i përpiktë në përgatitjet e tij. Njëherazi, ai ishte i gatshëm të merrte mendimin e stafit të tij të ngushtë, nga gjeneralë me eksperiencë, dhe që kishin qëndruar brenda agjencisë edhe gjatë viteve të turbullta 1990.

Tek kjo gjë nuk ka asgjë të keqe. Gati çdo i emëruar i jashtëm, duhet të mbështetet tek përvoja dhe ekspertiza e profesionistëve të karrierës rreth tij. Por ajo që iu kthye në një lloj patologjie, ishte fakti që kjo konsultë nuk nxitej vetëm nga një vlerësim pragmatik i aftësive që i mungonin, por edhe nga entuziazmi i përtërirë i Putinit për të ashtuquajturit ?Çekistë? të agjencive të inteligjencës. Dhe kjo është parë gjatë gjithë presidencës së tij.

Gatishmëria për të dëgjuar shumë shërbimet e inteligjencës, dhe për të pranuar botëkuptimin e tyre mbi agjencitë e tjera (veçanërisht Ministrinë e Jashtme), është bërë një tipar dominues në qasjen e Putin ndaj botës. Dhe kjo ka çuar shpesh në përllogaritje seriozisht të gabuara, siç është ndërhyrja në Donbas të lindje të Ukrainës.

Kjo do të thotë gjithashtu, që ai mbështetet shumë tek të njëjtat shërbime, si instrumente të qeverisjes. Populli rus rebelohet? Bota e jashtme duket armiqësore? Në vend se t?i trajtojë çështjet themelore që fshihen pas secilit problem, ai ka gjetur si zgjidhje përdorimin e spiunëve, provokuesve dhe dezinformaatorëve. Rezultati ka qenë shpesh i suksesshëm. Lëvizja opozitare e Aleksei Navalnit po përballet me një sfidë serioze, dhe ndarjet ekzistuese brenda Perëndimit janë thelluar./ Themoscowtimes-Përshtatur nga CNA.al

Lajmet e fundit nga