LEXO PA REKLAMA!

SHKARKO APP

App Store
Google Play

E fundit!

x

Jeta dhe vepra e Kadaresë në dyzimin ndërmjet gjeniut të madh letrar dhe njeriut të vogël social

28 Dhjetor 2022, 12:12, Kulturë Gezim Xhepa
Jeta dhe vepra e Kadaresë në dyzimin ndërmjet gjeniut të
Ismail Kadare, shkrimtar

Është për të ardhur keq që pena e gjeniut të letrave shqipe, në pak rreshta të një stilistike të lartë letrare tek “UNAZA NË KTHETRA” bën autopsinë dhe zhvesh nga kolori aktin e jetës së tij të ndarë ndërmjet gjeniut dhe njeriut…!!! Gjithnjë më ka shqetësuar pyetja dhe dilema kujt duhet t’i besoj gjeniut të madh letrar apo njeriut të vogël social…?!!!

Me dashurinë dhe frymëzimin artistik që nxiti në shpirtin tim fraza e tij që kapërcente artin dhe latonte sintaksën dhe stilistikën letrare shqipe…, shpesh justifikimin për dobësinë dhe vogëlsinë e shpirtit të tij njerëzor jam përpjekur ta gjej tek domosdoshmëria e mbiekzistencës në kushtet e dikaturës…, dhe për këtë shpesh në mënyrë pragmatiste ndihesha mirënjohës për atë ndriçim në errësirë që dhuroi vepra e tij larg skematizmit të realizmit socialist…!!!

Jeta dhe vepra e Kadaresë në dyzimin ndërmjet gjeniut të
Shkrimtari Ismail Kadare

Por sot ndihem i tradhtuar nga idhulli i rinisë sime kur shoh që transformohet në fasadë propagandistike të sektit vrastar rilindas dhe përfaqsuesve më tipikë të këtij sekti Spiropalit dhe Veliajt…!!! Këtu s’më ndihmon dot më pragmatizmi im për të justifikuar idhullin e rinisë sime…!!! Koha s’ka ndryshuar, diktatura është në vijimësinë e rrugëtimit të saj 78-vjeçar, pavarësisht se me fytyrën e re të bijve të etërve tenton të vishet me kolorin e pseudodemokracisë…!!!

Mos vallë ka ndryshuar gjeniu i letrave shqipe…?!!! Sigurisht që jo…!!! Ai dëshmoi qartë në optikën e deziluzionit tim, që NJERIU I VOGËL SUNDON GJENIUN…, jo vetëm në luftë mbiekzistencialiste…, por edhe në lojrat fëminore të një personaliteti të vogël…, që kënaq epshet e tij nën përkëdheljet e pushtetit…!!!

Jeta dhe vepra e Kadaresë në dyzimin ndërmjet gjeniut të
Gezim Xhepa

Pjesë nga “Unaza në kthetra” ISMAIL KADARE

“Kur kisha e krishterë përdori, ndër të tjera, legjendën e Prometheut dhe kultin e diellit, për të krijuar zotin e saj, Krishtin (ai lindi pikërisht kur nata nis t’i lëshojë minutat e para ditës), ajo nuk e mendonte dot se gati dy mijë vjet më pas, në një vend të krishterë, në një vend me mijëra kisha e kryqe, do të bëhej përpjekja e parë për zëvendësimin e Krishtit nga një politikan dinak, me emrin Lenin.

Nuk mund të thuhet se kjo përpjekje e parë u bë nga ndonjë bolshevik kokëgdhe ose e shtyrë nga servilizmi. Përkundrazi, ajo u bë nga poeti aristokrat simbolik Aleksandër Bllok, më 1921, në poemën “Të dymbëdhjetët”, ku përshkruhen dymbëdhjetë revolucionarë rusë bolshevikë, që marshojnë kundër armikut të klasës dhe që krahasohen prej poetit me të dymbëdhjetë apostujt me në krye Krishtin, domethënë Leninin. Ishte një poemë e padetyrueshme, jashtë llogarive politike, pra tejet e rrezikshme.

Lenini nuk e pranoi, me sa dukej krahasimin, jo aq për modesti, se sa për faktin se trurin e tij prej komunisti, e trembte përqasja me fantazitë e mëdha të njerëzimit. Nuk i trembej cilësimit si vrasës, përbindësh, xhelat (madje aty-këtu lë të kuptohet se i japin kënaqësi të tërthortë këto epitete “të armiqve të klasës”), kurse cilësimit si Krisht i tmerrohej. Veç kësaj, lavdërimi ishte thikë me dy presa, sepse vinte në kundërshtim me parimin bazë të komunizmit: egërsinë klasore. Për komunistët ishte fyerja më e madhe t’i quaje të mëshirshëm"./ CNA.al

Lajmet e fundit nga