Hamit Boriçi, fisniku i madh i gazetarisë shqiptare

22 Tetor 2022, 22:05, Kulturë Luan Rama

Hamit Boriçi, fisniku i madh i gazetarisë shqiptare

Hamit Boriçi dhe Luan Rama

Nëse në Shqipërinë tonë të paradokseve dhe të çudive të pafundme, do të ekzistonin institucione serioze dhe njerëz të përgjegjshëm në krye të tyre që të respektonin hierarkinë e vlerave, të meritave dhe të kontributeve në të mirë të vendit, padyshim, edhe emri i Hamit Boriçit do të gjendej ndër ata që e meritojnë nderimin dhe mirënjohjen shtetërore, në fund të fundit si një shenjë e nderimit të vetë shoqërisë.

Mirëpo, mediokriteti i injorantëve që mbllaçiten e gogësijnë të rrethuar prej gjithëfarë servilësh nëpër zyrat e pushtetit, nuk mund të mbërrijë dot deri në lartësitë e dinjitetit ku gjendet emri i Hamit Boriçit, njeriut të mirë, fisnikut të madh dhe zotnisë së gazetarisë shqiptare.

Hamit Boriçi nuk është thjeshtë një emër i një njeriu fisnik, i një qytetari të angazhuar, i një gazetari të palodhur, i një kryeredaktori të matur dhe vullnetmirë, i një historiani të përkushtuar, i një lektori apo i një pedagogu themelues të shkollës së gazetarisë në Shqipëri.

Ai është institucion reference. Është historia e vetë gazetarisë shqiptare që prej gjysmës së dytë të shekullit të kaluar e tëhu, i vetëmjaftueshëm për të merituar pa asnjë grimë rezerve nderimin dhe mirënjohjen e kolegëve, të gazetarëve që u bënë të tillë edhe për meritë të Hamit Boriçit. Por, për të merituar edhe nderimin dhe mirënjohjen e lexueve e qytetarëve, të cilët edhe pse mund të mos e njohin personalisht, kanë mirësinë të çmojnë atë që e meriton nderimin prej emrit të mirë dhe punës së bërë.

Unë kam patur fatin ta njoh Hamit Boriçin 35 vjet më parë; ai kryeredaktor i gazetës “Bashkimi” dhe unë student.

Ende, edhe sot e kam në sy atë mirësinë e njerëzishme dhe ngrohtësinë si prej prindi që i lexohej në sytë dhe portretin e paqtë me të cilën më priti, anipse ai ishte kryeredaktor i gazetës së dytë më të rëndësishme në vend, e unë, vetëm një ëndërrimtar për t’u bërë gazetar.

Kësisoj, nuk mund të mos i jem mirënjohës Hamit Boriçit që më botoi shkrimet e para e më çeli portat e udhës për ta bërë ëndërrën realitet.

Ndaj sot, mund ta them me bindje se pa atë pritjen e tij me aq mirësi e bujari dhe pa inkurajimin dhe nxitjen për ta dashur jo thjeshtë si profesion, por si pasionin e jetës punën e gazetarit, nuk do t’ia kisha dalë t’i përkushtohesha punës së gazetarit.

Në këtë mënyrë, Hamit Boriçi shënjoi mbase në mënyrë përcaktuese udhën që do të ndiqja më pas.

Jam i bindur, se i tillë ka qenë edhe për shumë e shumë të tjerë, gazetarë të zotë e profesionistë të spikatur, karriera profesionale e të cilëve ka patur në zanafillën e vet bekimin e këtij fisniku të madh.

Faleminderit për gjithë sa ke bërë e ke dhënë për këtë vend mësuesi ynë i dashur dhe të paçim jetëgjatë!