Dhjetë gënjeshtrat më të mëdha të thëna ndonjëherë në histori

1 Nëntor 2021, 08:43, Blog CNA

(Pjesa e dytë)

Sa më i madh përfitimi, aq më e madhe është edhe gënjeshtra. Historia jonë është e pasur me histori se si mashtrues profesionistë të respektuar, apo edhe qeveri të ndryshme kanë gënjyer për të arritur ambiciet e tyre apo për të mbrojtur veten. Dhe historitë apo motivimi pas gënjeshtrave të tilla monumentale, është gjithmonë mbresëlënëse për t?u lexuar. Ja cila është prapaskena e 10 gënjeshtrave më të mëdha që janë treguar ndonjëherë në histori.

Një grua që përfundoi në një spital psikiatrik të Berlinit në shkurtin e vitit 1920, pretendonte se ishte Dukesha e Madhe Anastasia Romanova, princesha ruse që mendohej se ishte vrarë nga revolucionarët bolshevikë bashkë me familjen e saj në vitin 1917.

Ajo kishte një ngjashmëri të jashtëzakonshme me princeshën ruse. Ana Anderson u shpëtua nga mbytja në Kanali Landvehr në kryeqytetin gjerman dhe më pas u shtrua në spital. Ajo refuzoi që të zbulonte identitetin e saj deri në vitin 1922, kur pretendoi se ishte Dukesha e Madhe Anastasia.

Ndërsa emigrantët rusë që kishin mërguar nga Rusia për shkak të revolucionit e përkrahën, Ana u zbuloi se si u shpëtua nga një ushtar bolshevik teksa ishte plagosur rëndë nga toga e pushkatimit. Elokuenca dhe ngjashmëria e saj me Anastasian, e ndihmuan atë të fitonte besimin e përkrahësve të monarkisë, që ishin ende të shumtë në Rusi.

Shumë të afërm të Romanovëve e morën në pyetje. Disa ishin të impresionuar nga njohuritë e saj mbi detajet e familjes mbretërore, ndërsa të tjerë ishin skeptik pasi ajo nuk mund të tregonte shumë ngjarje të jetës së princeshës. Por për këto të fundit u fajësua sëmundja e saj mendore.

Ajo u përpoq të krijonte një identitet ligjor përmes proceseve gjyqësore, por dështoi disa herë dhe vdiq në vitin 984. Në vitin 1991, një test i ADN-së i mbetjeve të zhvarrosura të familjes Romanov arriti në përfundimin se mungonin eshtrat e djalit të vogël dhe njërës nga vajzat, duke ngritur sërish spekulime se Anderson mund të ishte në fakt Anatasia. Por një test i ADN-së në vitin 1994, vërtetoi përfundimisht se ADN-ja e Anderson nuk përputhej aspak me atë të eshtrave të Romanovëve.

Në vitin 1955, gruaja e bardhë Karolin Donham, akuzoi 14-vjeçarin Emet Till, një djalë të

ri me ngjyrë, për ngacmim seksual. Bazuar në akuzën e saj, Till u torturua dhe u vra nga bashkëshorti i saj në bashkëpunim me gjysmë-vëllain e tij. Gjashtë dekada më vonë, gruaja e

pranoi se adoleshenti nuk e kishte prekur me dorë dhe as ngacmuar me fjalë.

Për shkak të kësaj akuze juria e kohës shpalli të pafajshëm dy të akuzuarit Roi Brajant dhe J.W.Milam. Madje në dëshminë e saj Karolin tha se Till kishte marrëdhënie intime me te tjera gra të bardha. Çështja mbeti e hapur dhe të afërmit e Till vazhduan të luftonin për drejtësi. Gjashtë dekada më vonë në vitin 2007, Dohman theu heshtjen dhe i tha të vërtetën shkrimtarit Timoti Tajzën, që vazhdoi librin me titull ?Gjaku i Emet Till?.

Makina propagandistike e Adolf Hitlerit dhe regjimit të tij, është një nga shembujt më

të famshëm se si një shtet mund të manipulojë qytetarin e tij përmes trillimeve dhe gënjeshtrave. Në vitin 1939, për të fituar mbështetjen e gjermanëve për pushtimin e Polonisë, ajo organizoi një sulm të inskenuar nga Polonia në një stacion radio-komunikimi në Glevic. Ndërsa lufta po vazhdonte, regjimi gënjeu gjithashtu edhe mbi keqtrajtimin e hebrenjve në Poloni, në getot dhe kampet gjermane, duke i quajtur ato azile pensionistësh.

Transaqeaniku i famshëm ?RMS Titanic? ishte shpallur si i pafundosshëm. Një nga tiparet e tij të theksuara të sigurisë, ishin ndarjet e papërshkueshme nga uji. Ato ishin projektuar si kavanoza qelqi pa kapak, duke mos lejuar vërshimin e ujit. Edhe pse shumica e reklamave mbi ?RMS Titanic? u përqendruan tek madhësia dhe luksi i tij, u përmendën gjithashtu edhe veçoritë e tij më të fundit të sigurisë që e bënin atë të pathyeshëm.

Anija kishte më shumë varka shpëtimi sesa kërkohej nga bordi i sigurisë detare, një sistem të komunikimit në radio më të mirin e kohës, dhe ndarje inovative të papërshkueshme nga uji, dyert e të cilave mund të mbylleshin shpejt nga një çelës qendror.

Por kur ajsbergu goditi anijen, uji u fut në ndarjet e prekura nga përplasja, duke fundosur gradualisht të gjithë mjetin. Anija u mbyt, duke i marrë jetën 1500 njerëzve. Njerëzit ishin aq të bindur mbi sigurinë absolute të saj, saqë në fillim zëvendëspresidenti i kompanisë së lundrimit nuk i besoi raportet se Titaniku ishte duke u fundosur.

Më 10 tetor 1990, një vajzë e quajtur Nairah, 15-vjeçe dëshmoi përpara Grupit të të Drejtave të Njeriut të Kongresit të Shteteve të Bashkuara, se ushtarët irakianë morën 500 inkubatorë me foshnjat e porsalindura në një spital të Kuvajtit, duke i lënë qëllimisht të vdisnin.

Ajo dëshmi emocionale u përdor si një justifikim nga administrata e Bushit, për të ndërhyrë dhe mbështetur Kuvajtin në Luftën e Gjirit. Një vit më vonë, u zbulua se dëshmia ishte

një truk i PR nga qeveria e Kuvajtit dhe e SHBA-së, për të nxitur mbështetjen e opinionin publik ndaj asaj lufte.

Një degë e organizatës ?Human Rights Watch? në Lindjen e Mesme e hetoi çështjen duke arritur në përfundimin se dëshmia e Najirah ishte një gënjeshtër. Mjekët në spital u thanë hetuesve se materniteti kishte në fakt vetëm 30 inkubatorë. Asnjë prej foshnjave nuk u rrëmbye dhe asnjë nga inkubatorët nuk u grabit.

Një tjetër investigim intervistoi vetë Nairah, ku ajo ndryshoi deklaratën e saj se kishte

parë vetëm një foshnjë pa inkubator, dhe atë për një moment të shkurtër. E gjithë fushata propagandistike u sajua nga një kompania amerikane e marrëdhënie me publikun ?Hill & Knowlton? e kontraktuar enkas nga qeveria e SHBA-së dhe Kuvajtit. Nairah ishte në fakt vajza e ambasadorit të Kuvajtit në SHBA.

10 of the Lesser-Known Devastating Events in History

Përkthyer dhe përshtatur nga CNA.al