LEXO PA REKLAMA!

SHKARKO APP

App Store
Google Play

E fundit!

x

The tactic of inaction could backfire for Putin inside Russia

2023-05-31 08:26:00, Kosova & Bota CNA

The tactic of inaction could backfire for Putin inside Russia

Nothing is happening in Russia. At least this is the impression that Vladimir Putin has been trying to give during the last 6 months. To some extent, the president has been remarkably active, secretly micromanaging the war in Ukraine and pretending in public to deal with routine matters, from meetings on economic issues to inaugurating a tram line in the occupied Ukrainian city of Mariupol .

However, there is no presidential initiative regarding the country's adaptation to the new reality of wartime and all that it entails. Putin has stubbornly stuck to this approach, despite drone strikes on the Kremlin, mercenary head Vargner Yevgeny Prigozhin's scathing public attacks against the Russian Ministry of Defense, and even Ukraine's impending counteroffensive.

He prefers to lecture on history and make optimistic assessments of Russia's economic prospects, and pessimistic ones of the West. Of course, this does not mean that nothing is happening in Russia. Rather, what is happening has much less to do with the president's strategic plans or interests than with the corporate interests of departments and individual figures.

What is happening is largely a response to the worsening conditions facing Russia. For example, take the digitization of the Russian system for issuing military recruitment notices, a move forced by the difficulties surrounding this process in the midst of a war that is not going according to plan.

Or the way repression has deepened, in an attempt at self-preservation on the part of the current regime and amid rapidly growing geopolitical risks and fear of loss. Oppressive inertia and self-aggrandizement by key institutions such as the FSB and the Ministries of Defense and Finance have driven recent decisions, including reversals of ideology.

The Russian Minister of Justice, Konstantin Chuichenko, has spoken openly about the possibility of introducing a new official ideology that will extend to education, cinema, theater and literature. This process has long ceased to be under Putin's direct control, and is now taking place independently of him, albeit with his passive consent. 

Here and in other important debates, Putin's voice is missing. Should Russia's borders be closed? Should the rights of those who have already left the country be restricted? Who will be exempted from mobilization? How will those who are labeled as "foreign agents" be punished by the state? What should be done with Prigozhin?

How should the Kremlin respond to incidents such as drone strikes and attempts to kill "ultra-patriots"? The positions of parliamentarians, party leaders, cabinet ministers, military bloggers and security services on these and other issues are all well known. However, Putin says nothing in public. It intervenes only to take steps such as withdrawing from the main Ukrainian city of Kherson, suspending Russia's participation in the New START nuclear deal, or withdrawing from the Treaty on Conventional Armed Forces in Europe.

Edhe në fjalimin e tij të shumëpritur në Asamblenë Federale, ai vetëm sa renditi masat e marra tashmë nga qeveria. Sot, Putin është pothuajse i vetmi njeri në Rusi që nuk është gjithnjë e më i angazhuar në politikë, në krahasim me ish-presidentin Dimitri Medvedev, kryetari i Dumës së Shtetit Vjaçesllav Volodin dhe kreu i Këshillit të Sigurimit Nikolai Patrushev tek Prigozhin, blogerët e luftës dhe drejtuesit e televizionit.

Duket sikur presidenti ka hequr dorë nga jeta publike, duke iu përkushtuar çështjeve sekrete ushtarake dhe gjeopolitike, detajet e të cilave janë të njohura nga pak njerëz. Kjo nuk është një shenjë frike apo dobësie. Përkundrazi, ajo pasqyron “Kompleksin e Mesias” (Shpëtimtarit) në rritje tek Putin.

Aktualisht, të gjitha shpresat dhe planet e tij politike varen nga ndryshimet e jashtme që janë jashtë kontrollit të tij. dhe Putin nuk zotëron instrumente apo burime me të cilat mund ta ndryshojë situatën në favor të tij. E megjithatë, ai beson se bota do të ndryshojë dhe do t’i garantojë atij kapitullimin e Kievit. 

Plani i Putinit është të presë atë që ai e sheh si transformim të pashmangshëm të Perëndimit dhe Ukrainës. Çdo frikë nga një kundërsulm ukrainas, i ka lënë vendin bindjes se përtej pengesave të vogla që ai është i përgatitur të tolerojë, shumë pak gjëra do të ndryshojnë në fushën e betejës.

Kremlini bazohet tek llogaritja se në mungesë të një përparimi ushtarak, elita e Ukrainës do të përçahet, duke çuar në shfaqjen e një “partie të paqes” (pra që kërkon kapitullimi), ndërsa në Perëndim, ndarjet e brendshme do të imponojnë reduktimin e mbështetjes ushtarake dhe politike për Kievin.

Shpresat e Putinit nuk mund të hidhen poshtë si tërësisht të pabaza. Por problemi i tij është se kjo qasje është tashmë një anatemë për klasën politike ruse që është shumë e shqetësuar për atë që rezervon e ardhmja. Me gjithë besnikërinë dhe qëndrueshmërinë e saj, ajo ka evoluar në mënyrë dramatike gjatë luftës kundër Ukrainës.

Tani elitat e Rusisë mund të shohin tek mosveprimi ndjenjën e disfatizmit. Dhe e gjithë kjo krijon kushtet e rritjes së ambicieve politike të aktorëve para-shtetërorë. Pavarësisht reputacionit të tyre si vegla të Kremlinit, ata po grumbullojnë gradualisht kapital politik, dhe një ditë mund t’u soset durimi me regjimin dhe ta sfidojnë atë.

Putini e ka aktualisht të vështirë të shpjegojë se çfarë pret saktësisht nga lufta që nisi vitin e kaluar. Në muajt e parë të luftës, shumë njerëz vunë re se si “ultra-patriotët” pro-luftës, dikur në periferinë e skenës politike, arritën të dominonin hapësirën e informacionit.

Sot, radikalët e rremë, si Medvedev, Volodin dhe Patrushev, po e humbasin vendin e tyre në politikën ruse për shkak të patriotëve të zemëruar, përfshirë Prigozhin, ish-komandantin e forcave separatiste në Donbas, Igor Strelkov, dhe blogerëve të luftës.

Të parët duken si oportunistë dhe “gjeneralë kolltuku”, ndërsa të dytët, duke folur nga fronti, ngjajnë shumë më tepër më afër me të vërtetën. Regjimi nuk është ende nën kërcënim, të paktën për sa kohë që vlerësimet ndaj Putinit në sondazhe mbeten të qëndrueshme.

Besides, the levers of power are still completely under his control. However, his public paralysis and refusal to take responsibility for solving the most pressing problems facing Russia cannot but render him and his courtiers politically irrelevant and create a vacuum to be filled by ultra- the patriots.

The day may come when Putin will find himself dependent on a once harmless group, but which has recently become dangerous precisely because of the Russian president's ambiguity and inaction./ Adapted from CNA.al

Lajmet e fundit nga