Porsa u shuan skenat luftarake në selinë e PD-së kryeministri Rama nuk i ka shpëtuar dot tundimit për ti “varur trajsen” budallejve që ai ka si opozitë.

Sarkazma, ironia dhe tallja e tij ishin të ligjshme dhe kjo për disa arsye.

Së pari, sepse ai nuk ka më fillikat monopolin e ushtruesit të dhunës. Policia e tij, e cila pas ngjarjeve të teatrit i dha regjimit të Tiranës epitetin “barbar” në shtypin ndëkombëtar, nuk është më e vetmja. 8 janari tregoi se njësoj si Ardi Veliu, me dyer të blinduara, me gaz lotsjëllës e me hunj ndaj protestuesve mund të sillen edhe kundërshtarët e tij. Pra pas asaj që ndodhi në sytë e gjithkujt, Rama me të drejtë mund të thotë se ai nuk është më i keqi, por thjeshtë më i forti dhe më i zoti mes të këqinjve të ngjashëm.

Së dyti, ai ka arsye të gëzohet pasi gjithkush do ta bënte këtë, nëse do të qe dëshmitar i një kasaphane mes kundërshtarëve të vet. Sot me të drejtë, një socialist, i turpëruar deri dje nga nerveria e KPD-së, “Muçi, Naçi, Baçi” mund të krenohet se grupet rivale brenda PS nuk shkuan asnjëherë me shumë se ofendimet verbale ndaj njëri- tjetrit. Sado të pacipë, të pamoral dhe të paprincip që të qenë vëllezërit armiq të së majtës, ata nuk përdorën asnjëherë grushtet, bravat, dyert e blinduara dhe gazin llotësjellës ndaj njëri tjetrit. Edhe në rastet kur njëra palë, qoftë Majko apo qoftë Meta, ndonëse ishin në krye të qeverisë, kishin policinë dhe asministratën me vete, dhanë dorëheqjen kur e kuptuan se ishin pakicë në parti. Edhe vetë Rama, ndonëse e linin jashtë sallave në garën për kryetar me Nanon, diti të presë radhën dhe të përfitojë nga largimi normal i liderit që u tërhoq pas humbjes.

Me atë që ndodhi të shtunën PD u duk si një parti shumë më primitive, më e pagdhendur dhe më apolitike se PS. Dhe nga një konstatim i tillë nuk do të kishte rival politik që nuk do të përfitonte.

Por, sado të forta të jenë efektet anësore të gjurulldisë së dhunshme brenda opozitës, ato janë shumë pak në raport me ekzaltimin sarkastik që kryeministri nuk po e mban dot të fshehtë. Sepse, në fakt, Edi Rama nuk po fërkon duart, as se u barabit në dhunë dhe as se ia kaloi në imazh rivalëve të vet demokratë. Këto do të qenë shumë pak për të kënaqur një autokrat që e ka humbur prej kohësh ankthin demokratik të të maturit me votë.

Rama sot po korr frytet e një skeme të përpunuar dhe lobuar për një kohë të gjatë, asaj të thërmijëzimit të opozitës. Ai ka qenë i ndërgjegjshëm se dikush që nuk është shumicë ka shanc të qëndorjë në pushtet vetëm duke vënë në jetë parimin e lashtë përça e sundo. Pikërisht për këtë duhej ‘Non Grata” amerikane të cilën ai e paralajmëroi që dy vjet e gjysëm përpara se të ndodhte. Pikërisht për këtë, menjëherë pasi i sapokthyer nga SHBA, Erion Veliaj e njftoi se lajmi surptizë do të vinte së shpejti, ai u vu në veprim. Ai i refuzoi ultimatumet amerikane për të nxjerrë një ligj që e pengonte Berishën të hynte në kuvend. Ai pengoi Celibashin dhe KQZ-në të bënin një interpretim për të mos i dhënë atij mandatin. Sepse ai kishte një qëllim të vetëm, të palidhur aspak me ndëshkimin e “minuesit të demokracisë” dhe “qeveritarit të korruptuar”, Berisha. Objektivi i tij ishte ta shfrytëzonte “non garata-n” për të cilën kishte derdhur shumë djersë, që ti fuste flakën opozitës.

Me alibinë se nuk donte të përçante PD, këtë ëndërr ia realizoi Lulzim Basha, i cili që nga dita që përjashtoi babain e vet politik, nuk ka më parti.

Skenat që të gjithë panë në mesditën e 8 janarit janë rjedhojë direkte e këtij vendimi aventuresk dhe i gomarllëkut më monumental që ndonjë lider opozite ka guxuar të bëjë ndonjëherë.

Por, këtu nuk duhet mohuar merita e intrigës në filigran që Edi Rama e thuri me durim për një kohë të gjatë.

Prandaj ai sot po merr kënaqësinë e fitimtarit pervers të një loje të pistë. Ashtu si regjizori i një teatri kukullash, qe ai që e imagjinoi spektaklin me dyert e blinduara, dhunën mbi protestuesit dhe gazin lotëjellës. Ai që ne pamë mbi skenë ishte thjeshtë pupaci që i lëvizte ato.

Për këtë Rama tallet sot me “budallenjtë” që vështirësojnë jetën e njerëzve të tyre, teksa lehtësojnë mbretërimin e tij./CNA.al

Nga Lutfi Dervishi

8 Janari sipas…

….Lulzim Bashës!

Sali Berisha në bashkëpunim të hapur me dy brinjët e tjerë të trekëndëshit të Bermudës, me Edi Ramën dhe Ilir Metën rrezikuan sot jetën e demokratëve brenda dhe jashtë selisë! Policia, kjo vegël qorre e Edi Ramës ndërhyri tri orë me vonesë dhe u largua po tre orë me vonesë nga selia e demokratëve! Regjimi Rama – Berisha i ka orët e numëruara!

Demokratët sot jo vetëm që u ndanë nga e shkuara, por qartësisht sot fituan… të ardhmen!

….Sali Berishës!

Sot çifti Rama – Basha në një akt të paprecedente, në një përpjekje të pashpresë rrezikoi seriozisht jetën e anëtarëve dhe aktivistëve të Partisë Demokratike. Narko policia e narko qeverisë dhe narko opozitës dhunuan sot shtëpinë e lirisë së demokratëve! Protesta paqësore, e nisur me fjalime paqësore e vijuar me mjete paqësore  u shpërnda me gazlot sjellës dhe lëndë kimike luftarake! Narko opozitës nuk i mjaftuan gazët që kishte brenda, por kërkoi edhe gaz nga narko policia! Dita e sotme është dita kur shqiptarët dhe gjithë bota mbarë panë se kush ishte opozita paqësore e këtij vendi! Sot demokratët kanë arritur një fitore të jashtzakonshme!

…Edi Ramës!

Sot në atë godinë që vetëm emrin ka demokratike pamë një estradë të ushtarëve demokratë, komandantët e të cilëve ka kohë që i kanë lëshuar pëllumbat! Gazi dhe poterja e gatuar sot në godinën e Shqupit lebetitën demokratët edhe në bark të nënës! U bëj thirrje demokratëve të mblidhemi, të organizohemi dhe t’i japim vendit një opozitë serioze për hir të interesave të Shqipërisë!

Nuk më takon të them se kush humbi nga ata të dy që kokat hëngshin me njëri -tjetrin! Sot fitoi policia që duam!

#punejollafe!

…Spartak Ngjelës!

I patë agjentët e FBI që dolën nga zyra e kryetarit të PD-së me shkopa bejsbolli dhe i vunë përpara bashibozukët e Saliut?! He, he, he! Po agjentët ruse të Saliut që tentuan të ngjiten me shkallë në zyrën e Bashës i patë apo jo?! Kishin mësuar edhe shqip, po kush i ha ato dokrra! Në atë ballkon gjithë bota pa në miniaturë se si mund të jetë përplasja SHBA- Rusi në Ukrainë! Testin e fituan amerikanët! Domosdo!

Sot fitoi Perëndimi mbi Lindjen!

…Ylli Manjanit!

Çfarë është ky muhabet?! Kjo nuk ka b… ku të rrijë! Kemi polici të shtetit apo polici të pushtetit që bashk komandohet nga Lulzim Basha?!

Lulzim Basha të mbaj fort atë karriken që ua hodhi në kokë demokratëve dhe të nisë të takoj bazën e socialistëve se aty ka mundësi të kapi ndonjë kokërr votë!

Aman se na e shpifi! Pffff

Sot fitoi Edi Rama! Nga sot nuk i ka më borxh Lulzim Xhelal Bashës!

Kam përshtypjen – të më falin mediet e tjera nëse gaboj – që Kumtari.al i ka dhënë në mënyrë korrekte do mendime të miat të shprehura në një bisedë televizive me Blendi Fevziun, këtu e gjashtë muaj të shkuar, për situatën në Partinë Demokratike pas humbjes së zgjedhjeve të vitit të kaluar.

E shumta e portaleve patën interesin të dëfreheshin vetëm me alegorinë e “mbylljes së dyqanit”; ua kam respektuar sevdanë e tyre letrare.

Sikundër edhe Kumtari.al e regjistroi, ideja ime ishte që në pushtet nuk vihet me idenë që ‘po lodhen me një forcë politike dhe të vijë një tjetër’, por duhen programe dhe platforma që ta konkurrojnë forcën tjetër politike. Demokracia nuk funksionoi kështu që, meqë lodhen me njërin, vjen tjetri. Në demokraci konkurrojnë programet, platformat, ofertat.

Pikërisht prandaj edhe u shpreha që, nëse PD nuk riorganizohet, nuk do të arrijë dot të jetë një forcë qeverisëse:

“Mendoj se ka nevoja të ngutshme të një riorganizimi, të një platformë të re, të një programi të ri. Dhe nuk është çështje e një individi, ose e 4 individëve, por është çështje e programit të ri të një force që konkurron për të qeverisur, përndryshe ajo të mbyllë dyqanin”.

“Ka në histori parti që e kanë kryer misionin. PD është krijuar me një mision të qartë kur u krijua: të kontribuonte për pluralizmin, të kryente konvertimin e ekonomisë, të punonte për të drejtat dhe liritë e njeriut, si dhe të punonte për integrimin në BE. Nuk është mision i ri tanimë. Këto parime i përkrahu edhe PS, e riorganizuar, madje për BE-në edhe duke bërë garë se kush e dashuron më shumë. Koha është për formulimin e një misioni të ri, dhe nuk jam unë i pari që e them këtë, e kanë thënë edhe njerëz të asaj partie… Janë koncepte që edhe brenda PD kanë dalë: që duhet një riformatim, madje ndoshta një rithemelim. Unë jam me këto koncepte: që nevoja është e një riorganizimi strukturor, madje më shumë programor. Kur them mbyllje dyqani, nuk do të thotë që do të mbyllet partia, por nuk do arrijë të jetë parti qeverisëse. Një parti e cila do që të jetë qeverisëse duhet të forcojë ofertën e vet dhe oferta e vet duhet të jetë më e fuqishme se oferta e tjetrit”, thashë atëherë.

Etj. Këto ishin, në thelb, sugjerime të miat, duke saktësuar që flisja me kujdes, duke mos qenë anëtar i asaj partie, si dhe as i ndonjë partie tjetër, por votues i PD-së së paku deri asaj dite.

Pati edhe ndonjë ish-kandidat për kryetar të PD-së, të cilit iu dukën pa vend fjalët e mia; e drejta e tij. Për të PD-ja nuk paraqiste ndonjë gjendje krize, siç lija të kuptoja unë në bisedën në fjalë, misionin e kishte, programin e kishte etj., për të çështja ishte vetëm kush do të qe kryetar.

Kronologjia e do që të saktësoj tani se, ndonëse biseda u transmetua më 13 korrik 2021, ajo ishte regjistruar kohë më parë, para zgjedhjeve të Qershorit në PD, dhe është transmetuar më vonë për shkaqet – e kuptueshme – të kalendarit të emisionit “Opinion”.

Isha pra optimist për ç’u takonte mundësive të riorganizimit, të një programi të rinovuar, të përtëritjes së misionit, deri edhe të një rithemelimi, përfshirë edhe drejtimin e saj të ri. Por, ndërsa parashikoja edhe rrezikun e “mbylljes së dyqanit”, sot konstatoj që partia në fjalë uli edhe qepenat.

Nuk dëgjuan nga ai vesh. As deshën të dëgjonin. Prandaj, miq, kursenajini thirrjet – patetike – që u dashka të flasim, u dashka të mos heshtim, u dashka të kontribuojmë e më the të thashë. Parimin “Më mbetet fjala” e kam mësuar qysh çunak, kur e bëja të fliste shqip poetin bask Blas de Otero (1916-1979):

Nëse humba jetën time, kohën, gjithë

çka flaka në det si një unazë,

nëse humba zërin drizë më drizë,

më mbetet fjala.

Nëse vuajta nga etja, nga uria, nga gjithë

çka kisha të miat e asgjë s’i pata,

nëse hijet në heshtje i kosita,

më mbetet fjala.

Nëse hapa sytë për të parë fytyrën

e atdheut tim, të tmerrshme e të pastër,

nëse hapa buzët sa desh m’u çapëlyen,

më mbetet fjala.

fb © shqip a.p