Opinione
Nga Klodian Tomorri/ Kryeministri që kërkon të bëhet Zot
Dy shekuj me pare, nje ekonomist prusian i quajtur Hermann Heinrich Gossen, zbuloi nje koncept qe me vone do te shnderrohej ne nje nga ligjet themelore te ekonomiksit. Duke studiuar konsumin, Gossen vuri re se cdo njesi pasardhese konsumi nga i njejti produkt sjell me pak kenaqesi se njesia paraardhese. Koncepti u elaborua me vone nga Alfred Marshall dhe mori emrin Ligji i Dobise Marxhinale Renese.
Nje individ i mbetur ne shkretetire eshte i gatshem te jape te gjithe pasurine e tij per goten e pare te ujit. Por per goten e dyte do te ishte i gatshem te paguante me pak. Per te treten shume me pak dhe per te katerten, ndoshta nuk do te donte te paguante asgje. Ligji i dobise marxhinale renese mban per cdo gje. Por ka dy raste kur ai bie: paraja dhe pushteti.
Natyra njerezore eshte e tille qe nuk ngopet asnjehere me parane dhe pushtetin. Sa me shume te kesh aq me shume kerkon. Sic tha dikur mjeshterisht Giulio Andreotti; “Pushteti lodh vetem ata qe nuk e kane.”
Tre dite me pare kur kryeministri Edi Rama deklaroi nga Rinasi se vaksinat mund te diferencohen fillimisht per personalitetet, shumë menduan se ky ishte nje lapsus. Por kete te merkurre, kryeministri e perseriti serish duke lene te kuptohet se vendimi ishte marre. Qeveria ne fillim do te vaksinoje ata qe sipas saj jane personalitete.
Ne cdo vend normal te botes, radha e vaksinimit eshte percaktuar ne menyre strikte. Fillimisht vaksinohet personeli shendetesor dhe azilet, me pas vaksinimi vazhdon sipas kriterit te moshes. Ne Italine fqinje, Gjermani, por edhe kudo ne Europe, per te mos lene asnje shteg abuzimi, kur kriteri i moshes eshte i pamjaftueshem, procedohet sipas rendit alfabetik. Pra cdo hap eshte i percaktuar ne menyre strikte, qe te mos kete asnje shteg abuzimi. Dhe keto jane vende, te cilet ne gjirin e tyre kane personalitete te rangut boteror, qe kane dhene kontribute te jashtezakonshme per njerezimin.
Por ne Shqiperi, qeveria po shpall se ka ndertuar nje skeme te sajen per vaksinimin. Me pak fjale, kryeministri yne po kerkon te behet Zot. Tani ai do qe te vendose se kush duhet te vaksinohet dhe kush jo. Ose e thene me qarte, kryeministri kerkon te kete pushtetin per te vendosur se kush duhet te jetoje dhe kush duhet te vdese. Njesoj si Faraonet e Egjiptit te Lashte apo mbreterit sundimtare te Mesjetes ne Europe, te cilet besonin se kishin te drejten hyjnore per te sunduar.
Ky eshte nje pushtet i rrezikshem per t’u perqendruar ne nje dore. Cdo skeme vaksinimi pertej kriterit te moshes do te shnderrohet ne nje tollovi korruptive te paimagjinueshme nga asnje mendje racionale.
Edi Rama eshte prova me e mire se si pushteti qendron jashte ligjit te Marshallit. Copat e para te pushtetit i provoi si minister kulture. Me pas u be kryetar i Bashkise me te madhe ne vend. Nga aty u vu ne krye te opozites, me pas ne krye te shtetit si kryeminister. Por as kjo nuk i mjaftoi. Tepsia nuk e lejonte ta shijonte pushtetin e plote. Ndaj mori te gjithe timonin. Tani pasi ka kapur te gjitha pushtetet e mundshme te ketij vendi, duke qene njeriu me i pushtetshem ne historine e Shqiperise, pas Enver Hoxhes, kerkon akoma me shume. Ndalesa e radhes eshte Edi Rama, Zoti i shqiptareve.
Opinione
Nga Mitro Çela/ Në libër për gjyshin
-Kujtim për vëllain: Doktor Polikronin.-
Nëntor 2017. Polikroni, unë dhe Ezmerka, u ulëm tek “Strofka e ariut”. Më thotë Polikroni:
-Më ka lindur ideja të bëj një libër “Gjyshi dhe fëmija”…Personazh do të të kam ty,-qeshi Polikroni-Ti e thua vetë: Jam gjyshi më i mirë në Tiranë.
-Ide e bukur,-tha Ezmerka.-Mitroja më shumë ngatërron se sa edukon?!
-Dje një gjysh më solli nipin në klinikë. Me kollë. Fëmija “avullonte”. E vizitova. I bllokuar. Nisa të shkruaj recetën. Më thotë gjyshi:
-Ne jetojmë në Milano. Në Itali, doktorët kurrë nuk japin antibiotikë. Po shkrove antibiotikë, unë do e gris recetën?!
-Kam qënë një vit për specializim në Itali. Në e do djalin të shërohet: Shko në farmaci…U largua i thartuar…
Një ditë më vonë u rikthye me lot në sy: -Djalin e shtruam me urgjencë në spitalë.
Doktor Polikroni më 11 mars 2018 u nda nga jeta. Po libri? Fola me Mirelën, vajzën e Doktorit:
-Them që e ka nisur librin,- tha Mirela. -Të rrëmojmë. Unë mes shënimeve. Ti në internet.
Nuk jam shumë i dashuruar pas email. Kisha javë pa “kullotor”. Shkrova adresën. U befasova?!Gjeta një mesazh. Ma kishte dërguar në fillim të shkurtit Polikroni:
I dashuri Mitro! Më kërkove librin: “Gjyshi dhe fëmija”. Kam nisur nga puna. Ja disa teza.
1.Gjyshi për një përqafim, nuk ja kursen nipit “Coca-Cola” dhe patatinat. Fëmijve u “pëlcasin” faqet. Obeziteti është sëmundje e shekullit.
2.Në klinikë. Erdhën. Nënë e bijë.
-Natën temperatura kaloi 39 gradë. -,tha nëna.-Na lujti tepeleku i kokës. Shyqyr Zotit. Jetoj me mamanë. E leu me uthull. Pastaj kompresa me ujë me kripë?
-I ra temperatura?-Pyeta.-
-Jo.
-Pse nuk e fute në shëllirë?-Shtova me ironi.-
Zonja mbështolli fëmijën duke thënë:
-Nuk vlejnë këshillat tuaja, përpara përvojës së mamasë sime.Ka rritur 6 fëmijë…
Dy ditë më von. Fëmija rrezikojë jetën… U shtrua në spitalë…
Morali: Në shumë raste pediatri ka pacient edhe prindërit?! Bile jo rrallë gjyshi është më i sëmurë.
3.Fëmija kockë e lëkurë. Pashë kartelën. Kishte lindur katër kile. Tani peshonte tre kilogram.
Fëmija kishte “ngrënë” vetveten.
-Me se ushqeni fëmijën?
-Me gjithë të mirat. Menunë ja përgatit mamaja: mualebi. Trahana. Përshesh. Qull…Por çudi: Djali nuk ka oreks?…Më jep antibiotikë?!
-Kini vezë?!…
-Me bollëk…
-Po qumesht?
-Sigurisht…-
-Djalit jepini vetëm vezë dhe qumësht. Kjo është receta për ju. Pas dy javëve ra telefoni:
-Doktor! Djalin e kam si koqe mollë…
4.Viti 1986. Në Dibër ishte rritur vdekshmëri në fëmijë. Alarm! U nis një ekip nga Tirana. Isha edhe unë. Fshat më fshat.
Skandal! Kudo fëmijë rakitikë. Nënat nuk kishin me se ti ushqenin.
U organizua një seminar. Shefat me “nishane” vunë në grykë të topit mjekët: Të pa aftë. Dembelë. E kanë mëndjen të kthehen në Tiranë?!
Ngrihet një grua nga salla. Zbërtheu bluzën. Nxorri gjoksin:
-Shikoni! Zhapë! Që të kem qumësht për djalin, duhet të ha!…
…Heshtje varri. Për pak çaste…Pastaj sulm për gruan me gjoksin drasë…
-Në darkë, -shkruan Polikroni,- më ftojë në shtëpi Xhelil Gjoni, sekretari i parë i Partisë.
-Doktor: pse vdesin fëmijët?
-Për një kokërr vezë dhe një gotë qumësht?!…Mos u bini në qafë mjekëve?!
Mbylla kompjutërin…Mu duk sikur libri “Gjyshi dhe fëmija” po “gatuhej” në parajsë nga Polikroni…/CNA.al
Opinione
Mos ja vini re Ilir Metës, Shehrazadja i ka hyrë nën lëkurë!
Nga Ilirian Blloshmi
Ka 30 vite që bën korrupsion, plaçkitje, zhdukje dëshmitarësh, shantazh, intriga, plane destabilizuese, pastrim parash, fshehje pasurie, mashtrim me pasurinë, falsifikime, krime zgjedhore, ndërhyrje të paligjshme, shpërdorim detyre çdo javë, trafikim pasaportash, pazare me dekoratat, afera ndërkombëtare, trafiqe, cënim të sigurisë kombëtare, përdhosje të Kushtetutës etj etj.
Pasi ka bërë çdo gjë të mundëshme dhe të pamundëshme, në këtë vënd. Tani na është shfaqur si Shehrazadja e përrallës. Historia e Shehrazades është pak a shumë kështu. “Një herë mbreti persian Shahriar, kapi gruan me dashnorin. E vrau. Nga ky moment ai martohej, flinte një natë dhe të nesërmen e vriste gruan e re. Shehrazadja, ishte e vetmja që arriti t’i shpëtonte këtij rregulli dhe të qëndronte mbretëreshë. Ajo, çdo natë i tregonte mbretit histori e përralla duke i zgjatur e tjerrur ato pa i mbaruar asnjëherë, deri sa mbretin e zinte gjumi. Kurioziteti që mbërthente mbretin për fundin e tyre, sepse e zinte gjumi gjithnjë, e mbajti Shehrazaden gjallë për 1001 net”
Një nga gjenitë e fushatave elektorale në USA Karl Rove, u sugjeronte shpesh politikanëve të përdornin strategjinë e Shehrazades si strategji të tyren. Ai u thoshte se kur politika juaj dështon, ju (Shehrazadja)duhet të filloni të shpikni dhe tregoni histori e justifikime sa më të bukura që të mbajnë mbërthyer, në mënyrë që votuesit (mbreti)mos ta kenë më mendjen tek dështimi juaj, derisa kjo gjë të harrohet.
Si duket Ilir Meta ka dëgjuar për herë të parë një Amerikan. Çdo intervistë, cdo reagim që bën Ilir Meta është e tëra stil Shehrazade. Çdo ditë Ilir Meta na flet për sigurinë e votës, madje ka marrë dhe një “hanxhar “ në dorë për të ndëshkuar ata që prekin votën. Por kur i dalin ata të LSI-së duke blerë votën. Ilir Meta hesht. E këtu duket njësoj si përrallat Shehrazades që janë të papërfunduara. Ai këmbëngul që do i mbarojë së treguari ato, por që të dëgjoni fundin, Shqiptarët duhet të vazhdojnë e të durojnë “çmëndurinë e tij”.
Unifikimi dhe propaganda e “luftës imagjinare” që Ilir Meta ka në kokë, thuhet se është e lejueshëm vetëm në kohë lufte. Për interesa kombëtare. Po kundër kujt është Meta në luftë? Kundër shqiptarëve? Kundër atyre që e kanë kuptuar se kanë një president të sëmurë? Ka luftë me Lulzim Bashën? Apo me Edi Ramën? Me kë e ka? Është shumë e vështirë ta kuptosh sot Ilir Metën. Pasi në lëkurën e tij ka hyrë Shehrazadja. E cila(dmth Ilir Meta) vazhdon të tregojë përrallën e tij të pafundëme. Që përrallat e tij të jenë të besueshme, ai ka injektuar atyre mbidozë të dramës morale, të luftës së të mirës me të keqen.
Gjëndjen psikologjike të Ilir Metës e ka përshkruar dikur në zagori K.Th. Spiri i cili shkruante:
“U trete, Kico, u trete,
Rrugës shkon e flet me vete,
Ke ca brenga, ke ca derte,
Nuk tregon dhe heq me vete…
Por një hall i madh më gris:
Komiteti i Partisë,
Bilbilin e Zagorisë
Nuk e lë të pijë sisë.”
Prandaj le ta lëmë të qetë presidentin në “cmendinën” e tij. Mos u merrni më me Shehrazaden upsss më flani doja të thoja Ilir Metën.
Opinione
Replikë (2) me ata që thonë “po ndihmon Edi Ramën e pengon Lul Bashën”
Nga Tonin Uldedaj
Para pak ditësh trajtova për ndjekësit, dhe nëpërmjet dashamirësisë së disa mediave edhe ma gjanë, çështjen që e dëgjoj të ngrihet në fushatë herë pas here se, unë apo të tjerë, i marrim vota të djathtës. Ju që nuk keni patur mundësi ta lexoni e gjeni këtu.
Sot dua të flas për një ‘gardh’ të dytë, që kandidatë si unë dhe parti si Bindja çojnë, duke penguar ‘funksionimin’ normal të gjanave në politikën shqiptare dhe procesin elektoral të radhës: ndihmojmë Edi Ramën.
Së pari du me thanë se nuk marr përsipër me folë për të tjerët. Unë përfaqësoj veten dhe Bindjen Demokratike, dhe jam duke u përpjekë me u ba edhe përfaqësues i Malsisë dhe Shkodrës. Pra, mos ma merrni këtë shënim ‘si të Papës’ që i drejtohet ‘botës dhe qytetit’. Unë e kam vetëm me ‘qytetin dhe qarkun’ sepse të tilla i kam mundësitë dhe dëshirat.
Pasë thanë kët’ du me shtu se asht kret e kollajtë me na hedhë në krahët e ‘botës’, në këtë rast të Edi Ramës, sipas zakonit të keq të gojështhurunave të mahallës ‘ma mbaj këtë kopil sa t’i them q’asaj rospije’.
Edi Rama asht politikani i fundit të cilit ia kam besën. Një burrë të cilit i za besë asht tashma i tërhequn prej politikës aktive, edhe pse figuron në listat e kandidatëve për deputetë dhe mund ta kem ‘koleg’ në Kuvendin e ardhshëm. Mos me ju rrejtë, unë nuk e konsideroj koleg si zonja Grida, por shumë ma shumë, prandaj e kam futë në thonjëza fjalën.
Unë nuk e kam marrë vendimin me i hy kësaj gare as me ba lekë, as me komandu njerëz, sepse i kam këto mundësi aktualisht dhe realisht, falë bizneseve të mia dhe të familjes Uldedaj. As me ba apo me nda pazare. As me u krekosë nëpër Shkodër a Tiranë.
(Krekosjen ma ka ba të mundun im bir Jurgen Uldedaj, kampion bote në boks, i cili më ban krenar si babë dhe si shqiptar).
Unë kam hy në garë se du me me kenë përfaqësues dhe me u përfaqësu. Pra, për vete dhe për të tjerë. Me ngritë zanin tem dhe me kenë zani i të tjerëve. Vjen një moment në jetën e një burri kur ndien nevojën dhe shtysat me kenë më shumë se puna, fitimet dhe jeta e tij e përditshme. Vjen një ditë kur pasi ka punu për veten, vllazninë e të afërmit, sheh se don me hedhë një gur themelit edhe për komunitetin. Duke e ditë se asnjë pasuni e bereqet nuk hidhet pa qindra duar që edhe ndihmojnë në punë, por edhe luten që puna të shkojnë përmbarë.
Kjo ash filozofia e vendimit të Uldedajve që iu futën kësaj gare: jo me ndihmu Edi Ramën apo me pengu Lul Bashën.
Asht pra fyerje dhe paburrni me e konsideru tjetrin në punë të vet si shërbëtor të dikujt, qoftë ky person apo kauzë. Nuk asht e drejtë që nji prej levave të demokracisë, vendimi për pjesëmarrje në proces me e quajtë shërbestari.
Në vitin 1990 e patëm vendosë njëherë, Shkodra edhe me gjakun e katër dëshmorëve të 2 prillit, se politika nuk mundet me i përkitë dy apo tre njerëzve dhe qehajajve të tyne. Unë e di se prej shërbtorëve ma të zellshëm vjen ky etiketim, por jo çdo pamje e vetes në pasqyrë asht reflektim edhe i të tjerëve.
