Bota moderne mund të mos e njohë kurrë ‘Siberian Tutankhamun’ dhe konkubinën e tij që vdiq 2,600 vjet më parë, por falë shkencës moderne, ne mund të shohim se si dukeshin dikur. Shkencëtarët përdorën kafkat e kalbura të çiftit mbretëror për të ndërtuar modele 3D duke përdorur skanimin me lazer dhe fotogrametrinë, por projekti zgjati me muaj për shkak të mungesës së gjysmës së kafkës së mbretit.

Rekreacionet tregojnë çiftin e veshur me rroba mbretërore të zbukuruara me varëse ari dhe lesh, të gjitha u gjetën rreth mbetjeve skeletore. Gruaja është quajtur një ‘mbretëreshë’ në të kaluarën, por disa historianë dyshojnë se ajo ishte konkubina e preferuar e mbretit dhe u flijua për ta shoqëruar atë në jetën e përtejme, raporton Siberian Times .

‘Puna e restaurimit që kërkon më shumë kohë është bërë për kafkën e’ Carit ‘. Vetëm gjysma e kafkës ishte ruajtur, gjë që e bëri detyrën shumë më të komplikuar. Restaurimi i zonës së trurit nuk ishte veçanërisht i vështirë, pasi që gjysma e mbetur bëri të mundur pasqyrimin e pjesës së shkatërruar ‘, shkruajnë antropologët me bazë në Moskë, Elizaveta Veselovskaya dhe Ravil Galeev në studimin e botuar në Journal of Arkeology, Anthropology and Etnography.’Vështirësi të mëdha u shoqëruan me restaurimin e seksionit të fytyrës.”Për fat të keq, më pak se gjysma e fytyrës u ruajt dhe elementët e kafkës të rëndësishme për rindërtimin kanë humbur.’Prandaj, restaurimi i kësaj kafke zgjati shumë: secili element që mungonte u restaurua bazuar në strukturat ekzistuese përreth.

‘Nofulla e poshtme e ruajtur ishte e një rëndësie të madhe gjatë restaurimit, në sajë të së cilës u rivendos zona e shkatërruar e nofullës së sipërme.’Pasi ekipi përfundoi fytyrat e mbretit dhe konkubinës së tij, ata krijuan buste me argjilë skulpturore dhe shkumë të fortë poliuretani. ‘Tumba e varrosjes, e quajtur Arzhan-2, u zbulua për herë të parë në 1997 në Tuva e vendosur në Siberinë Jugore.Mbetjet e çiftit ishin në dhomën prej druri në qendër të tumës së gjerë 262 metra për t’i fshehur nga grabitësit e varreve, pasi çifti u varros me thesare mahnitëse prej ari.

Rrobat e mbretit ishin të pajisura me mijëra figura të vogla panterë të artë dhe gruaja kishte rruaza bruz, simbole dhe kunja të arta, një kazan të artë miniaturë, një byzylyk të artë dhe një çantë me produkte kozmetike.Një total prej 9,300 copë ari dekorativë me peshë 44 paund u varrosën në trupat e çiftit.Gjithashtu u zbuluan në tumë ishin 33 individë të tjerë dhe pesë fëmijë, të cilët gjithashtu mund të ishin flijuar në kohën e vdekjes së mbretit.Arkeologët zbuluan gjithashtu 14 hamshorë të stolisur me ar, bronz dhe hekur brenda kufijve të tumës./ CNA.al

Një fosil i pabesueshëm i një peshkaqeni 8 metra të gjatë që është endur në oqeane gati 150 milion vjet më parë është zbuluar në Gjermani nga paleontologët.

Ekspertët nga Universiteti i Vjenës gjetën një skelet jashtëzakonisht të ruajtur të peshkaqenit antik Asteracanthus në gurët gëlqerorë Solnhofen në Bavari, Gjermani.

Rajoni i famshëm i gurit gëlqeror u formua në një peizazh lagunor tropikal-subtropikal gjatë Jurasikës së Vonë, rreth 150 milion vjet më parë.

Skeleti pothuajse i plotë tregon se Asteracanthus ishte i gjatë 8 metra duke e bërë atë një nga peshkaqenët më të mëdhenj të kohës së tij afër gjatësisë maksimale prej 10 metrash të regjistruar ndonjëherë.

Brenda skeletit kishte më shumë se 150 dhëmbë, duke bërë që autori kryesor Sebastian Stumpf të thoshte se ka të ngjarë të ishte një nga peshkaqenët më mbresëlënës të periudhës së tij.

Ruajtja e një skeleti të fosilizuar nga një peshkaqen apo një rreze kërkon kushte të veçanta dhe gurët gëlqerorë Solnhofen sigurojnë mjedisin e duhur.  Ata janë të njohur në të gjithë botën për prodhimin e skeleteve të dinosaurit të vogël me pendë Archeopteryx dhe kanë dhënë skelet të shumtë peshkaqenësh dhe rrezesh, të rikuperuar gjatë gërmimeve gjatë 150 viteve të fundit.

Ekzemplari i fundit i peshkaqenit përfaqësohet nga një skelet pothuajse plotësisht i ruajtur i peshkaqenit të zhdukur hibodontiform Asteracanthus. Asteracanthus, rreth 8 metra i gjatë, ishte një nga përfaqësuesit më të mëdhenj të grupit dhe kohës së tij, sipas autorëve të studimit. Në të kundërt, peshkaqenët të cilët ishin tashmë të ndryshëm gjatë Jurassic, arrijnë vetëm një madhësi trupore deri në 8 metra në gjatësi maksimale në raste shumë të rralla. Asteracanthus u përshkrua shkencërisht më shumë se 180 vjet më parë nga natyralisti zvicerano-amerikan Louis Agassiz mbi bazën e gjembave të shpinës dorsale fosile të izoluar.

Sidoqoftë, mbetjet skeletore të artikuluara nuk janë gjetur kurrë deri më tani./ CNA.al

Me dy diej në qiellin e saj, planeti me shtëpi në “Luke Skywalker Tatooine” në “Star Wars” duket vërtet i huaj për ne adhuruesit e diellit të vetëm në Tokë. Së fundi është zbuluar nga Nasa një planet që orbiton rreth një ylli në një sistem me Tre-diej. Shkencëtarët thonë se bota e huaj, e cila është afërsisht 1800 vjet dritë larg, është një gjigant gazi afërsisht sa gjysma e madhësisë së Saturnit, ose shtatë herë më i madh se Toka.

Është emëruar KOI-5Ab pas sistemit të pazakontë të yjeve të trefishtë, në të cilin formon një pjesë, KOI-5.Planeti u gjet më shumë se një dekadë më parë në ditët e para të misionit të Nasa-s për gjueti planetësh Kepler. “KOI-5Ab u braktis sepse ishte i ndërlikuar dhe ne kishim mijëra kandidatë (planet),”  tha astronomi i Nasa, Dr David Ciardi . “Kishte zgjedhje më të lehta se KOI-5Ab, dhe ne po mësonim diçka të re nga Kepler çdo ditë, në mënyrë që KOI-5 të harrohej kryesisht.”

Vëzhgimet më të fundit i kanë lejuar shkencëtarët të konfirmojnë ekzistencën e tij dhe të marrin një kuptim më të mirë të botës misterioze. Gjigandi i gazit lë yllin e tij çdo pesë ditë në një orbitë, kjo gjë arriti kulmin e interesit të shkencëtarëve. “Ne nuk dimë për shumë planetë që ekzistojnë në sistemet me tre yje, dhe ky është jashtëzakonisht i veçantë sepse orbita e tij është e zhdrejtë“, tha Dr Ciardi.

KOI-5Ab është një ekzoplanet, një botë që rrotullohet rreth një ylli jashtë Sistemit Diellor. Ekzoplanetët brenda sistemeve me shumë yje, të cilët nganjëherë referohen si planetë ‘Tatooine’, janë të pazakontë, por jo të padëgjuar. Mendohet se nga më shumë se 4,300 ekzoplanetë të konfirmuar deri më tani, më pak se 10 përqind i përkasin sistemeve me shumë yje. Në gjetjen dhe studimin e ekzoplanetëve veçanërisht kuriozë si KOI-5Ab, Nasa shpreson të hedhë më shumë dritë se si ekzistojnë botët e huaja.

“Ne kemi akoma shumë pyetje rreth asaj se si dhe kur planetët mund të formohen në sisteme me shumë yje dhe si pronat e tyre krahasohen me planetët në sistemet me një yll”, tha Dr Ciardi. “Duke studiuar këtë sistem në detaje më të mëdha, ndoshta ne mund të fitojmë pasqyrë se si Universi bën planetë“, shtoi ai./ CNA.al