LEXO PA REKLAMA!

SHKARKO APP

Pse është tepruar shumë me idenë e “rënies” së Amerikës

31 Tetor 2020, 08:07, Blog CNA
Pse është tepruar shumë me idenë e “rënies”

Nga Matt Purple ?The Specator?

Një nga citimet e mia të preferuara mbi Amerikën, vjen nga historiani Robert Vajb.

Në librin e tij ?Vetë-sundimi?, ai shkruan:?Është e kotë t?u thuash amerikanëve ta përmirësojnë demokracinë duke qëndruar të rehatuar në komunitetet e tyre, duke humbur veten në një jetë kolektive. Nuk ka pasur asnjëherë një demokraci amerikane, pa degën e

saj të fuqishme të individualizmit?.

Dhe shembujt që mund të merrni për këtë janë në orën tuaj:nacionalistë, socialistë, konservatorë etj. Por Vajb po bënte më pak një argument politik, sesa po vëzhgonte thjesht atë që ishte përpara hundës së tij.

Amerika ka qenë gjithmonë një komb i përpjekjeve, me burra dhe gra që kërkojnë të përmbushin potencialin e tyre, dhe që irritohen nëse dikush u bllokon rrugën. Citati i mësipërm përmbledh në mënyrë të çuditshme por edhe paradoksale, jo vetëm qëndrimin e individëve, por një etikë kolektive.

Të jesh amerikan do të thotë të ecësh gjithnjë përpara, në ndjekje të atij ?bashkimi më të përsosur?. Kjo s?do të thotë që ne nuk e vlerësojmë të kaluarën, por më shpesh shohim rrugën përpara sesa të mbajmë kokën pas. Ne pamë një version të shtrembëruar të këtij tipari në verë, kur protestuesit e krahut të majtë vendosën që koncepti i tyre narcisist i progresit,nënkuptonte se pjesa më e madhe e historisë amerikane duhej të fshihej.

Kjo është ana e errët e mentalitetit të përpjekjes:ai mund të degjenerojë shumë lehtë në lakmi, dhe madje edhe në një radikalizëm të stilit jakobin. Ndonjëherë ne ecim me vrull përpara, pa marrë parasysh nëse kjo është diçka e mençur apo e dëshirueshme. Nëse shpikim kioska elektronike që i lënë pa punë punonjësit e fast-food, a është ky realisht një progres?

A janë robotët seksualë një pikë kalimi drejt një të nesërme më të shndritshme?Këto janë pyetjet me të cilat do të duhet të përballen amerikanët në vitet në vazhdim.

Megjithatë, kjo qasje ka edhe përfitime. Në vend se të zhytemi në problemet tona, t?i pranojmë ato si fakte të pashlyeshme të historisë apo si defekte të pakapërcyeshme të personit njerëzor, ne kërkojmë që t?i kapërcejmë ato. Por sa mund të shpresojë të përmirësohet një komb? Dhe sa shpejt?

Viti 2020, ka sjellë me vete sfida të mëdha, dhe pyetja tani është nëse fryma jonë reformiste është në lartësinë e detyrës. Kohët e fundit Donald Trump u diagnostikua me koronavirus, presidenti i parë i goditur nga një pandemi në një shekull. Pandemia ka mbërritur në brigjet tona, duke i dhënë fund bumit ekonomik të fituar me vështirësi në vitet e para të presidencës Trump.

Në rrugët tona kanë shpërthyer trazirat. Teoria toksike enjë gare racore, e cila minon unitetin tonë të nevojshëm, ka infektuar institucionet tona elitare. Uraganet kërcënojnë Bregun Lindor; zjarret shkrumbojnë pyjet në perëndim. Amerikanët flasin ndonjëherë për vitin 2020, sikur gjithçka është një makth, dhe me të ardhur Nata e Vitit të Ri të gjitha këto probleme do të zhduken si me magji.

Megjithatë, koronavirusi dhe pasojat e tij shkatërrimtare mjekësore dhe ekonomike, do të mdihen edhe 2 vitet e ardhshme dhe ndoshta më gjatë. Ndërkohë zgjedhjet presidenciale, mund të zgjasin deri në dimër. Arsyeja është bollëku i fletëvotimeve me postë, të cilat kanë ngritur pikëpyetje (dhe procese gjyqësore), nëse autoritetet janë të gatshme t?i numërojnë ato me saktësi.

Ka që tani prova për manipulime. Sondazhet tregojnë një mungesë të madhe të besimit se zgjedhjet do të zhvillohen në mënyrë të drejtë. Dhe është trishtuese kur sondazhe të tjera thonë se amerikanët janë gjithnjë e më të gatshëm për t?u përballuar me dhunë ndaj kundërshtarëve të tyre politikë.

Duke parë gjithë këtë situatë, mund të jetë e vështirë të mendosh se nuk gjendemi buzëgreminëssë diçkaje të tmerrshme. Analogjitë historike janë të shumta:ne jemi Vajmari gjerman, Spanja e viteve 1930, Rusia para-revolucionare, ne jemi ende Amerikë, por ajo e viteve 1850.

Dhe në fakt problemet janë të shumta, shpenzimet ushtarake janë shumë të larta,borxhi ynë kombëtar po ashtu; organet tona drejtuese janë të paralizuara nga drejtimi partiak; besimi tek institucionet tona kombëtare ka prekur fundin; standardet tona arsimore ende po bien etj.

Megjithatë, nga ne si amerikanë, kërkohet të jemi optimistë. Dhe ka arsye të kemi shpresë.

Problemet e Amerikës nuk janë të pashembullta në historinë e saj, dhe as nuk janë unike në mesin e vende të tjera.

Borxhi ynë kombëtar është ende i barabartë me disa vende të eurozonës, dhe shumë më poshtë se ai i Greqisë. Koktejet molotov fluturojnë nëpër qytetet tona, por po kështu ndodh edhe në shumë kryeqytete evropiane, përfshirë Berlinin, ku protestuesit e ekstremit të djathtë u përpoqën së fundmi të sulmojnë parlamentin.

Edhe në epokën e Trump, udhëheqësit evropianë kanë deklaruar se është koha të shohin përtej Uashingtonit për udhëheqje globale. Dakord, por kjo ngre një pyetje të thjeshtë:nëse jo Amerika, atëherë kush? Cili komb tjetër është i pozicionuar si duhet, për të përmbushur rolin tonë në botë?

Shtetet e Bashkuara kanë ende ekonominë më të madhe në botë, ushtrinë më të fuqishme, dhe një nga popullsitë më të mëdha. Aleatët e Amerikës mund ta urrejnë Trumpin, por këto janë realitete që ata nuk kanë qenë në gjendje që t?i shmangin.

Kundërshtarët e Amerikës, ata po fitojnë vetëbesim. Por shumica e këtyre sfidantëve do të ishin relativisht të dobët më vete:Venezuela, Filipinet, Irani. Dy përjashtimet janë Rusia dhe Kina, por asnjëra prej tyre nuk përbën sot një kërcënim si Bashkimi Sovjetik dikur.

Rusia ka një ekonomi më të vogël se ajo e Brazilit; zotëron vetëm një aeroplanmbajtëse, që vitin e kaluar hyri në një port të Arktikut dhe menjëherë u përfshi nga flakët. Natyrisht, Kina është një kërcënim më serioz, dhe ngritja e saj dhe totalitarizmi i tmerrshëm do të dëshmohet në mënyrë të pashmangshme si një sfidë e fortë.

Por bazat e saj ekonomike nuk kanë qenë kurrë aq të forta sa supozohet, dhe koronavirusi e ka bashkuar pjesën më të madhe të botës kundër Pekinit. Në këto kushte, vështirë se mund të jemi në prag të një epoke post-amerikane./ Përshtatur nga CNA.al

Lajmet e fundit nga