LEXO PA REKLAMA!

SHKARKO APP

Nga Astrit Çerma/ Një kafe me doktor Papavramin

25 Gusht 2019, 16:28, Sociale CNA
Nga Astrit Çerma/ Një kafe me doktor Papavramin

Bashkë me Zhani Ziçishtin porositëm kafet dhe kamarjerit i thamë të na i sillte jashtë, tek ajo veranda si punë ballkoni e stërzgjatur që kishte hotel “Tirana”i dikurshëm. Jashtë të gjiha tavolinat,përveç asaj në fundin e verandës ku ishte ulur nje burrë plak ishin bosh.
Sapo u bëmë gati të ulemi plaku na thërriti duke na e bëre me dorë: .
– Ejani artist, ejani…Ejani ta pimë një kafe së bashku… . Shkuam. Ndërkohë që afroheshim drejt tij plaku, u çua në këmbë dhe me një përkulje të lehte na ftoi të ulemi. Buzëqeshëm edhe ne dhe e falenderuam për mirpritjen . .
Ishte një plak i “stërmadh”. I gjatë dhe i bëshëm. Me një fytyrë babloke që të ndillte vetëm respekt e mirësi…
U ul edhe ai tepër i kënaqur na falenderoi për pranimin e ftesës.
– Eh. Faleminderit dhe juve. Ma bëtë qefin. Faleminderit, faleminderit. Sot…Sidomos sot, kisha qef ta pija një kafe me artist. Artistikisht kisha qef..- qeshi ai qeshëm edhe ne..
. Kamarjeri solli kafet.. .
– Ehhh. Bukuri…- nxorri shpejt e shpejt nga xhepi paratë, ndau 80 leke dhe ja dha kamarjerit.- Për dy kafet që solle dhe për atë që kam pirë dhe kusurin pi nje kafe për vete.. .
Ne natyrisht e kundërshtuam por ai, me tepër qetesi e mirsjellje na i hodhi poshtë kundërshtimet: .
– Lëreni. As mos i zini në gojë. Kafe janë të shkretat. Pastaj.- shtoi me atë buzëqeshjen e ëmbël.- T’ju qërasësh juve artistave nuk ështe mëkat…Është sevap…Apo jo?!… .
Ne heshtem….Ç’ishte kjo?..Ndërhyra une si me “lezet”: .
– Eee,pooo…Tani…Aq para sa për nje kafe kemi ne…Sepse…. .
– E ç’sepse?!..- ma preu ai.- Ska “sepse”…Edhe ata që shesin fara lule dielli me filxhan rrugëve kanë me shumë para se ju…artistat…
E theksoi fjalën “artistat” por ashtu, çiltër dhe me atë buzeqeshje.- dhe përsëri pyeti: – Apo,jooo?!!… .
Ne mbetem. Gjithë ai imazh i bukur për atë plak sikur na u daravit. Siç duket e vuri re dhe ndersa ne ndezëm çigaret rrëmbimthi ndërhyru po me ate qetesi të ëmbël: .
– Hahde, hajde mos u mërzisni.. Në fund të fundit kjo ështe një vërtet e hidhur..Edhe shitësit, kamarjerët, fatorinot e berberët kan me shumë para se ju..Apo jo – pyeti përsëri. .
Ne, si me komande të dy me Zhanin në një kohe tymosëm fortë cigaret. Kafet as nuk i prekëm. Plaku na vështroi paksa, tundi kokën sikur donte të na qortonte dhe vazhdoi: .
– U prekët, ëëë? Eeee. E shoh, e shohë. U rënduat nga fjalet e mija. Eh. E vërteta gjithmon është e rëndë, po,..Hajde, hajde… Megjithatë ju jeni dhe mbeteni artist. Kjo ka rëndesi.- dhe mbasi ne përsëri vazhduam me heshtjen,për ta thyer atë, na zgjati dorën: -Ndofta e shkela, por.. Hajde të pajtohemi…Po ju prezantohemi mbasi po e shoh se ju nuk po më njihni.- buzëqeshi. – Më njihni apo s’më njihni?…Apo..Bëni sikur s’më njihni?! Ëëë? Eeee. E shohë s’më njihni. Dikur me njihte e tëre Tirana ndërsa tani edhe ata që më njohin bëjnë sikur s’më njohin. Po,nejse….Unë jam doktor Papavrami. Babai i Robertit..Gjyshi i Tedi Paavramit…
Ueeee!…Po kjoooo!..Vërtetë shtangëm. Shtangëm sikur na kishte goditur diçka. aq shumë sa…Sa shtangia e jonë nga doktorri siç duket u mor si tkurrje. si tërheqie, ndaj pasi lë shoi nje rënkim të hidhur pa na vështruar fare me sy ç’fryu: .
– Ju edhe mund të çoheni. Të ikni në tavolin tjetër. As kafet mos mi pini. S’ka gjë…Në fund të fundit unë jam armiku i popullit. Jam i nternuari. I rrënuari. Jo, jo.Jo. S’më mbetet hatri.. Çohuni, çohuni…
– Jo bre.Ç’ne? Ku te vemi-o?! Ce?! Tëmën-ooo. Ceee-oo?!…- kërceu befas Zhani me atë korçarçen e tij kaq fort e kaq lart sa..na plasi të treve e qeshura dhe..Kaq u desh. U thye akulli dhe biseda rrothi rrjedhshëm… .
– O sa ma bëtë qefin. A e dini. Sot është ditë e shënuar për mua. Më dhane vizën për të shkuar ne Francë, tek djali. Roberti. Po, po .Vizën. E kuptoni apo jo? Viizëëën. Për gjashtë muaj. Vizën.- i shkëlqenin sytë.- Mua, doktorr Papavramit. Babit të arratisurit Robert Papavrami dhe gjyshit të moskthyerit në atdhe Tedi Papavrami,.Eh. Ndaj. Sapo ju pashë juve artistave pata dëshir t’ju qeras, sepse edhe unë jam baba e gjysh artisti apo jo?!.- na pyeti me atë buzëqeshjen e tij të ëmbël.. .
Aty u kujtuam se kafet as nuk i kishim prekur fare.E uruam dhe i rrufitëm.. .
-Tani po pres trenin që vjen nga Shkodra, pres nje mikun tim të më sjelli 25 mij lekë.. Une e dija qe viza bënte 20 ndaj aq mora me vete, por, na bënka 45 mijë….Më ?çliruan? nga interrnimi por Tiranën ma ndaluan..?Shko ku të duash më thanë, po vetëm këtu në Tiranë jo?…Shkova në Shkodër tek qyteti i gruas, ndjes pastë..sepse më vdiq, më la vetëm..Ehhh…Dëgjomni: ?Ky pushtet ka marr fund. Ky pushtet që më interrnoj, më shkatërroj e më rrënoj shtëpi e katandi, ky pushtet që më ndersente aparatçikët dhe fshatarët atje ku isha interrnuar të talleshin me mua, ky…Të më lejoi të marri vizën për jasht shtetit?!…Ë-hëëë….Hee…Ky po jep shpirt. Po, po..Ka marr fund… .
Ndërkoh u degjua fishkëlima e trenit që po vinte. U çua. U çuam edhe ne. .
– Shyqyr erdhi ne kohë. Ne orën pese mbyllet ambasada,dhe thash mos vonohej… Ika. .Ju falenderoi për respektin që më bëtë dhe paçi uratën për të gjitha… .
E falenderuam edhe ne për respektin dhe i uruam edhe ?udhë të mbarë?,shëndet dhe jetë..
E përcollëm me Zhanin deri poshtë tek trotuari .
– Do të kthehesh?! ? e pyeta me të qeshur… .
– Ehhhh..Ku i dihet?!.- ma ktheu buzagaz.- Unë tani jam në atë moshë që vetëm shkuarjen e përballoi, ardhjen…nuk ta siguroi dot… .
Edhe ashtu me ate te qeshurën e tije babloke çapiti drejt stacionit. . Çapiti…drejtë…/CNA.al

 

Lajmet e fundit nga